Drogi Panie Kornelu!
Niech Pan wybaczy śmiałość, że piszemy do Pana po tylu latach, ale dziś nasze serca są pełne wzruszenia, a myśli – wdzięczności.
Dzięki Pana książkom wiemy, że warto mieć fantazję, wierzyć w dobro i nigdy, przenigdy nie zapominać, że uśmiech ma moc zmieniania świata.
Od dwudziestu lat nosimy z dumą Pana imię. Każda nasza przerwa to trochę jak nowe przygody Koziołka Matołka, a każda lekcja – jak nowy rozdział „Szatana z siódmej klasy”. „Dwunastka” trzyma się dzielnie, a duch Pana opowieści ciągle unosi się nad salami – w gwarze przerw, śmiechu uczniów i kartkach czytanych lektur.
Panie Kornelu – dziękujemy za to, że jest Pan z nami. Za to, że wciąż potrafi Pan wywołać radość, wzruszyć, zainspirować. I obiecujemy, że nadal będziemy szkołą, która nosi Pana imię z honorem, humorem i sercem.
Z nieustającym dziecięcym błyskiem w oku
– cała społeczność SP12 w Otwocku